Een gesprek met Phil Cottenier

Normaliter had hier het aangekondigde interview met Henny Mattemaker dienen te staan, echter door een jammerlijk misverstand is het materiaal een week na de deadline en anderhalve dag alvorens alles naar de drukker vertrekt nog niet ter plaatse. Heel even speelden we met de idee om een nogal vroege voorpublicatie van het in de toekomst te verschijnen en nieuwe boek ‘Tegen de stroom in’ van Alijn Danau te publiceren maar dat werd niet uitgesproken enthousiast ontvangen door Alijn hemzelve.
Hij houdt z’n materiaal liever zolang mogelijk in.
Daarom haalden we in extremis Phil Cottenier de redactiekamer binnen met de bedoeling deze blanco pagina’s te vullen met zijn door ons meer dan gewaardeerde
bijdrage.
Al bij al meer dan een geluk bij een ongeluk dat Phil kon inspringen want het hoogst unieke beeldmateriaal en Phils opzienbarend vangstverslag zijn werkelijk zeer de moeite waard. Hij draagt meer titels dan hem lief zijn. Van Nashman tot Kluizenaarskarperaar, van Kanjerkoning tot Belgisch recordhouder. Feit is dat Phil de afgelopen twee jaar de media bewust uit de weg is gegaan, alle publikaties weerde omdat het volgens z’n zeggen alleen maar een negatieve invloed had op z’n visserij.
Feit is dat hij in die afgelopen tijd ontzettend hard is te keer gegaan en dat slechts weinige kanjers uit z’n handen konden blijven. Dit jaar alleen al ving de man 51 dertigers, 13 veertigers en 2 vijftigers van een totaal van 5 verschillende wateren! Volkomen uniek en slechts weggelegd voor de ‘single minded’.
Het mag dan ook duidelijk zijn dat Phil iemand is die leeft voor z’n visserij. Wanneer je zijn uitzonderlijke resultaten tot norm verheft dan krijg je te maken met een teleurstellende werkelijkheid. Je dat soort vangsten tot doel stellen is zoiets als besluiten om de Mount Everest te beklimmen of het kanaal over te zwemmen. Ja dat soort dingen zijn in theorie althans, realiseerbaar, maar je moet je ter dege bewust zijn van de consequenties die zulks met zich meebrengt, de offers die je zal moeten brengen, de overgave, moed en doorzettingsvermogen dat het zal vragen. Bezint eer je begint, anders zet je de deur open voor teleurstelling en opgebrand raken.
Kijk, lees en vooral geniet van het volgende door ons vastgelegde gesprek:

Phil: van harte welkom in onze studio, maak het je gemakkelijk. Schuif bij en tast toe. Onze keuken en mini-bar staan volledig ter uwer beschikking. Ben je er klaar voor?

Absoluut, laat maar komen, vuur maar af!

Waarom ben je gedurende een periode van 2 jaar bijna van de aardbol verdwenen geweest?
Omdat ik gedegouteerd was van bepaalde toestanden die bijvoorbeeld op het Albertkanaal hadden plaats gevonden. Mijn aanwezigheid werd door sommigen als een bedreiging gezien. Deze lui gebruikten dan ook alle middelen om me er weg te krijgen. Men mobiliseerde alle officiële instanties om mij maar ook anderen die er tijdens de week visten te laten snappen
voor nachtvissen.
De stek die ik beviste, het merk, kleur en nummerplaat van m’n auto en mijn exacte persoonsbeschrijving werden doorgebrieft!
Als je de reputatie hebt van ‘grote-vis-vanger’ dan lokt dat bij bepaalde mensen blijkbaar een vorm van agressie uit en stellen ze alles in het werk om je te weren. Ze redeneren: alles wat hij vangt, kunnen wij niet vangen!
Door m’n stilzwijgen die hierop volgde probeerde ik gewoon uit de picture te blijven in de ijdele hoop dat men me hierdoor misschien wat meer zou ontzien.
Ik merkte ook dat ik systematisch geweerd werd van syndicaatwateren die dezer dagen als paddestoelen uit de grond rijzen. Men redeneert blijkbaar automatisch dat ik sowieso met het grootste deel van de koek ga lopen en dat ik een chronische bedreiging vorm voor hun vangsten.
Soms vraag ik me af of het om mijn persoon zelf gaat (als mens of m’n karakter) of dat het enkel om m’n resultaten gaat.

En heeft dat stilzwijgen dan iets opgeleverd? Ik kan me moeilijk indenken dat als iemand (zelfs binnen tien jaar) je aan de waterkant tegen het lijf loopt, niet zal weten wie jij bent?

Eigenlijk niet. Het enige dat interessanter werd was mijn telefoonrekening die gelukkig opnieuw in dalende lijn ging.
Door me op de achtergrond te houden werd er eigenlijk nog meer gespeculeerd dan vroeger. Men ging er automatisch van uit dat ik alles stil hield omdat ik op goud zat. Wat soms klopte maar natuurlijk niet altijd, het was naast de zaak en had er gewoon niks mee te maken.

 (voorheen Bruins) die Nash bij ons verdeelt. Is zo’n houding niet contra productief voor Je wordt gesponsord door Nash en onrechtstreeks dus ook door Ultimate Hengelsport een sponsor?
Zeker en vast en het heeft me zelfs verbaasd dat Kevin me niet eerder ter order heeft geroepen. Het is natuurlijk ook niet meer dan logisch dat men vraagt dat ik naar
buiten kom met mijn vangsten.

Met andere woorden, je bent ietwat gepusht om terug in het daglicht te komen met je vangsten.
Min of meer wel, ja.
En dat kader moet je ook dit gesprek en de op stapel staande diareeks bij Rudy zien. Ik bereid tevens enkele artikelen voor die in de toekomst wel in de verschillende bladen zullen verschijnen.
Van nature uit zou ik zoiets misschien niet doen, enerzijds omdat er vistijd gaat inzitten, anderzijds omdat ik het zelf minder belangrijk vind.

Ik stel me wel eens de vraag of mensen die volledig opgaan in wat ze doen, nog voldoende relativeringsvermogen behouden om alles in zijn context te kunnen zien? Hoe zit dat met jou?

Als je er 100% voor gaat en wilt vangen wat ik wou/wil vangen dan mag en kan je niet relativeren. Anders komt het je vangsten niet ten goede.
Natuurlijk zijn er altijd momenten (meestal als een doel is bereikt of tijdens een winterstop) waar je terugblikt en de zaken terug in een ander daglicht kan stellen. Maar het is een beetje zoals topsport. Als je een doel voor ogen hebt moet je je daar ten volle op concentreren en kan je je niet permitteren om met andere dingen bezig te zijn of je doel niet belangrijk te vinden.

Je staat nu al een decennia lang op de allerhoogste sport van de ladder, blijf je daar nog lang, of voorzie je binnen afzienbare tijd een wat rustigere periode? Ik heb het gevoel dat je misschien niet meer zou vissen als je het op enkele versnellingen lager zou moeten doen? Klopt dat?
Het is sterker dan mezelf. Ik vrees dat ik niet anders meer kan vissen. Ik ga altijd voluit en als ik gas terug moet nemen, is er voor mij ook een groot deel van de lol en de motivatie weg.
Het is niet dat ik naar een bepaald aantal grote vissen streef en dan kan zeggen, nu ben ik er, het is genoeg geweest. Ik hou gewoon van de manier waarop ik het nu doe, dus zal ik het waarschijnlijk nog lang blijven doen.
Mocht ik het allemaal niet langer kunnen opbrengen dan probeer ik misschien wel eens iets anders, maar ik betwijfel het. Ik ken mezelf genoeg. We zien wel wat de toekomst brengt.

Je ving afgelopen lente onwaarschijnlijk goed, veel en zwaar op een groot Frans water. De vraag die natuurlijk op ieders lippen brand is of je daar iets meer over kwijt wil of hou je ‘t liever nog wat stil omdat je er nog terug wil?
Ik heb inderdaad ongewoon (zelfs voor mijn doen) goed gevangen op een heel kort tijdsbestek. Het ligt niet in mijn bedoeling om namen van waters te laten vallen. Al zijn
er al genoeg mensen die me er zien vissen hebben en die dus wel weten hoe, wat en waar.
Wat heb ik er nu precies gevangen? Wel in vier sessies had ik er acht veertigers en nog een vijftien-tal dertigers.

Was dat ook het water waar je enkele sessies met de sympathieke Darwin doorbracht en waar je gesnapt werd voor vissen buiten de toegestane nachtzone?
Wel inderdaad (er stond een enkele hengel buiten de zone), het water stond uitzonderlijk hoog, tot aan de bomen en ik had een hengel buiten de zone geplaatst om meer ruimte te hebben voor m’n boot. De garde’s hebben ginds een keiharde reputatie. Zeker als het niet Fransen betreft en ik had dan ook prijs. Een stok in overtreding stond gelijk aan totaal in overtreding met als gevolg hetzelfde prijskaartje eraan.
Het klopt ook dat Darwin me bij enkele sessies (twee als ik het goed voor heb) heeft vergezeld. Hij ving er trouwens de schitterende vijftigponder en een welverdiende PB, die naar ik meen eerder al eens ergens vermeld stond in dit blad.
(VBK-Magazine 18: O(e)ver Roddels & Achterklap in het Forty News, nvdr). Een vis die ik later afgepaaid terug ving op 23,6 kg.

Je verliet dan het water en ging je geluk elders beproeven?
Tja, een tweede keer gepakt betekend dubbele boete, het kon zo al volstaan. Trouwens ik
had de buit al voor een goed deel binnen. Het risico werd me te groot.
Ik vertrok toen voor de vrijwel gehele zomerperiode naar een ander en wat minder groot water dat achteraf gezien wat tegenviel. De geruchten klopten zoals dikwijls slechts voor een deel. Er zouden tot wel vijf vijftigers waarvan twee potentiële zestigers rondzwemmen. Een ervan zelfs een schubkarper.


Ik ving er heel veel vissen, echter heel veel kleintjes met slechts enkele dertigers tot 19,3 kg, een absolute bak van een vis. De grootste vis echter, die er absoluut zeker, wel zat en zit, ontglipte me. Maar ik ga er zeker nog terug, de vis is te uitzonderlijk groot. Hij is zelfs al gevangen door een Belg, een Limburger, trouwens op bijna 30 kg.

Idem dito voor het water waar je in het najaar aan de slag was?
Hetzelfde wat ‘namedropping’ betreft, (dat doe ik gewoon niet).
Hier had ik een mooie reeks dertigers, enkele veertigers en twee vijftigers. Echter wel over een langere periode dan op de boven vernoemde wateren. De moeilijkheidsgraad lag er algemeen gezien wel hoger dan op de twee eerdere plassen. De dressuur ligt er stukken hoger. Enerzijds omdat er ontzettend veel volk vist en ook omdat het een kleiner water is. Het bootgebruik is er in tegenstelling tot de twee boven vernoemde plassen niet toegestaan.

Heb jij met al je ongelooflijke vangsten nog zoiets als een ultiem doel? Een wereldrecord bijvoorbeeld?
Absoluut niet. Ik ben daar niet mee bezig. Ik zie van jaar tot jaar en van water tot water ongeacht absolute gewichten, al spreekt het natuurlijk voor zich dat ik voor de grote vissen ga.
Anders was ik allang naar Roemenië of Joegoslavië gevlogen. Niet dat ik er mijn neus voor ophaal, maar er zijn teveel beperkingen zoals het er nu is. Ik kan er niet voor gaan zoals ik zou willen en dan begin ik er ook niet aan.

Het spel wordt alsmaar harder en minder fatsoenlijk gespeeld. Men schrikt heden ten dage voor niks meer terug om z’n (heilig) doel te bereiken. Klopt het zoals sommige doemdenkers beweren dat het karpervissen dreigt ten onder te gaan aan z’n eigen succes?
(Als er al over het karpervissen wordt gesproken in andere media is het steevast in negatieve zin. Er ontstaat (zeker in Frankrijk) steeds meer een privatisering van waters en vissen en er wordt alsmaar harder opgetreden bij overtredingen).
Het klopt inderdaad dat mensen steeds verder gaan. Dat ondervind ik zelfs aan de lijve. Men overschrijd bepaalde grenzen om aan de benodigde informatie te komen. Je doen en laten wordt gechekt en men manipuleert en dwingt je in bepaalde richtingen om informatie uit je te krijgen.
Het klopt inderdaad ook van die wateren. Steeds meer plassen komen in handen van zakenmensen. Men ziet karpervissen anno 2000 als big business en zakenmensen hanteren andere normen dan wij. In hun zienswijze zijn grote karpers niet meer dan producten die ze
tegen een flinke betaling aan de man brengen. Een spijtige zaak die in de hand gewerkt wordt doordat ze een belangrijke troef voor hebben op openbare wateren. Je kan er nachtvissen, dus laten heel wat mensen zich verleiden om net daar gaan te vissen. Mocht de nachtvisserij er algemeen gelegalisseerd worden dan zou dit probleem voor een groot deel opgelost zijn.
Anderzijds heb je de sterk evoluerende groene beweging waarmee we soms al dan niet gewild in aanvaring komen omdat we beiden uit zijn op hetzelfde, zijnde een stukje natuur. Onze bedoelingen echter verschillen totaal. En daarom botst het. Omdat zij nu eenmaal oneindig meer structuur hebben dan wij, zijn ze het pleit aan het winnen.
Al die Schelde-, Leie- en Oude Durme-armen worden stuk voor stuk opgekocht door hen en het is afgelopen met er te vissen. En zeggen dat het dankzij de vissers is dat deze waterlopen nu nog bestaan.
Ook andere wateren, zeker als een nog wat groen en dus ook vogels te vinden zijn worden door hen ingepalmd. Ze bestrijden is een verloren zaak, het enige zinvolle dat je kan doen is aansturen op een goede samenwerking door de regels in acht te nemen. Het is dan ook lovend dat het VBK de laatste tijd hierin een voortrekkersrol neemt.

Dank je Phil, die eer komen vnl Patrick Bauwens, Frank Blank en Sven Hoebeeck toe. Iets anders nu. Vis je nog steeds met je favoriete Squid Mix?
In de meeste gevallen wel. Het is nu eenmaal een fantastisch aas. In de warmere periode echter maak ik ook regelmatig gebruik van de Nash Monster Pursuit. Het is natuurlijk ook gemakkelijk en gebruikersvriendelijk als ze kant en klaar voor je worden gerold.
Maar ik wil eens iets nieuws proberen, de Nash Formula One. Ik heb al wat stalen liggen en het bevalt me enorm! We zien wel wat het wordt dit jaar.

Klopt het gerucht dat er alweer zware verschuivingen of transfers staan plaats te vinden in het Nash team?
Volgens mijn informatie gaat er uiteindelijk niks veranderen dit jaar en als er toch verschuivingen zouden plaats vinden is het natuurlijk aan de persoon of personen zelf, om ermee naar buiten te komen. Ik wil me niet wagen aan veronderstellingen of speculaties die in de wandelgangen de ronde doen.

In de eindejaarsvragen haalde Franklin Broeckx aan dat het hem verbaasde dat je nog niet achter de Nederlandse recordvis was aangegaan. Geen interesse?
Interesse natuurlijk wel, het is immers een ongelooflijke bak van een vis. Hij is groot, lang en het is bovendien een schubkarper, die op de koop toe nog steeds lijkt te groeien of toch nog zwaarder wordt, maar…
Ik moet dan natuurlijk investeren in een degelijke en aangepaste boot. Het zou een totaal andere visserij zijn dan ik tot op heden heb beoefend omdat je enkel vissend vanaf de oever te beperkt bent.
Ik heb in Nederland ook minder contacten en dus ook minder voorkennis al kan ik daar -mocht ik het echt willen- wel achterkomen.
Ik vraag me zelf wel af wat de reacties zouden zijn mocht ik of een andere Belg arriveren op de Nieuwkoopse Plassen. Reacties opsturen naar de redactie, ik zal ‘t wel horen (grapje).

Phil, tijdens de komende Watersportcentrale-dagen geef je samen met enkele Nash Team-genoten een diareeks. Wat kunnen we verwachten?
Het betreft een voorstelling van het volledige Nash team, waaronder Ronny De Groote, Frank Cleeren, Sven Hoebeeck, Jo Mebis, Luc -Den Advocaat- Van Litsenborg en ikzelf.
Eerst is er een introductie van de leden waarna we over gaan tot elk onze specifieke wateren en visserij. Al dan niet gecombineerd.
Luc zal het hebben over de Franse rivieren, Frank over het Albertkanaal en ik over Frankrijk in het algemeen. Sven’s dia’s gaan over Cassien, terwijl die van Ronny vermoedelijk over Italië zullen gaan.
Het gaat natuurlijk stuk voor stuk om grote vissen.
Het zal vnl om materiaal gaan van Luc, Frank en ikzelf. Een uur is immers te weinig om iedereen uitgebreid aan bod te laten komen. De resultaten en vangsten van de overige leden zullen waarschijnlijk wel in de nabije toekomst belicht worden.

Wat zijn je plannen voor 2001?
Terug nagenoeg uitsluitend Frankrijk. Ik ben mede door de slechte ervaringen op het Albertkanaal wat uitgekeken op de Belgische scene. Bovendien zijn de mogelijkheden er beter dan bij ons en zitten er meer grotere vissen.
Mijn grootste probleem is echter afstand. Ik ben verplicht om mijn axiradius te beperken tot midden Frankrijk omdat ik weekendwerk doe en daardoor beperkt ben tot sessies van maximum vier dagen/nachten na mekaar.
Niet dat dit daarom zo hoeft te blijven, misschien ga ik in de toekomst wel opnieuw meer in België vissen. Als de voorwaarden tot relaxter vissen weer mogelijk worden. Een plaatsje in een syndicaatwater zoals Hofstade bijvoorbeeld, eh Kenny… (grapje).

Ik hoor je zeggen: “beperkt tot vier dagen/nachten” Maar maal circa 52 weken/jaar, dat is toch niet verkeerd?
Lacht en corrigeert: het zijn er maximum 42!

Nog een boodschap van algemeen nut?
Ik maak geen deel uit van de regering zulle!
Of toch (een boodschap bedoel ik): een positievere houding onderling, wat meer respect voor de karpers zelve, voor andere vissers en voor het water zou niet verkeerd
zijn?

Phil, van harte bedankt voor dit onderhoudend, onthullend en spetterend gesprek!
—–Dit interview is terug te vinden in het VBK-Magazine nr 20, verschenen in februari 2001—–