Interview met Bleyenberg Stefaan-Ait Messaoud

Barrage Ait Messaoud (Nieuw karperwater in Marokko)

 

Wij, van de VBK redactie, kennen Stefaan Bleyenberg niet alleen als bestuurslid van het VBKvzw sinds de oprichting in 1993, maar ook als fervent ‘old school’-lief­hebber van het karpervissen (sinds 1974). Hij is een goede vriend van Marc Vergauwen, die in Marokko in 2007 succes­vol Morocco Carp Fishing heeft opgericht. Ondertussen hebbenhonderden vissers van over de gehele wereld Marokko bezocht om er te karperen en te genieten van unieke karpers in die unie­ke omgeving. Insiders weten dat Stefaan altijd nauw betrokken is geweest bij de algemene organi­satie van MCF en de laatste 14 ja­ren steeds 2 ô 3 keer per jaar naar Marokko is geweest om er zelf zijn hengels uit te gooien. Tijd om even te vragen hoe het heden ten dage reilt en zeilt, met het karpe­ren in Marokko?

 

VBK: Er is een tijd ge­weest dat ‘karperen in Marokko’ niet uit het nieuws te branden was, maar ik heb de indruk dat er de laatste jaren nog weinig ‘nieuw’ nieuws te vernemen was?

 

Ja, dat klopt. Dat komt natuurlijk ook omdat Morocco Carp Fishing, sinds juli 2016, niet langer de pacht heeft over het stuwmeer Bin El Ouidane. Er heerst veel onduidelijkheid over hoe dat nu precies tot stand is gekomen. Ik hoop dat met het verschijnen van dit interview het één en ander zal duidelijk worden, voor iedere geïnteresseerde.

 

VBK: Kan je even dui­delijk schetsen hoe het karpervissen in Marok­ko geëvolueerd is en wat de huidige situatie is van Morocco Carp Fishing?

 

Ik kan er ondertussen een boek over schrij­ven, maar ik zal het houden bij een zeer korte samenvatting van het verleden. Goed, hier gaan we. In 2006, heb ik samen met ‘de ontdekker’ van het stuwmeer Bin El Ouidane (in Marokko), Marc Vergauwen, aldaar een 8-daagse vissessie gedaan. De resultaten waren toen even onverhoopt als ongekend. We vingen toen, als eerste ‘hengel’-vissers op het meer, meer dan 2 ton karper waaronder 6 dikke veertigers en een vijftigtal dertigers en nog een 150-tal twintigers. Stuk voor stuk nooit-eerder-ge­vangen juwelen van karpers met verbluf­fende schubbenpatronen. Na deze sessie heeft Marc Vergauwen, Morocco Carp Fis-hing (MCF) opgericht en vanaf 2007 kon de hele karperwereld mee genieten van dit uitgelezen karperwater. MCF is vervolgens, in korte tijd, over de hele wereld bekend geworden als de enige legale pachter/uit­bater van de karpervisrechten op Bin El Ouidane. MCF had voor dit stuwmeer een drie-zes-negen contract met de Marok­kaanse autoriteiten, tot en met juni 2016. In het voorjaar van 2016 heeft Marokko dus een nieuwe aanbesteding uitgeschre­ven voor een nieuw drie-zes-negen con­tract voor de karpervisrechten op Bin El Ouidane. Twee partijen hebben een offerte ingediend en uiteindelijk is het nieuwe contract gegund geweest aan de andere partij, een lokale Marokkaan. Die heeft een nieuwe firma opgericht en een soort van ‘MCF – copy paste’ gedaan (zelfs de naam, bijna volledig, gekopieerd, nl. Morocco Carp, wat nogal wat verwarring geeft op Google) en voert nu het beleid op BEO. Sinds 1 juli 2016 draagt MCF dus geen en­kele verantwoordelijkheid meer, niet admi­nistratief, niet operationeel, wat betreft de karpervisserij op Bin El Ouidane! Laat U dus niet misleiden, de enige juiste website van Morocco Carp Fishing is nog steeds www.moroccocarpfishing.com en Morocco Carp Fishing is nu actief op een ander stuwmeer, nl. Barrage Ait Messaoud!

 

VBK: Bin El Ouidane en de hele opstart van de karpervisserij aldaar is uiteindelijk alleen maar mogelijk geweest door Marc Vergauwen zijn vi­sie, passie en eindeloze gedrevenheid. De pacht over Bin El Ouidane ver­liezen, in juni 2016, moet toch wel zeer wrang ge­smaakt hebben voor Marc?

We zijn nu bijna drie jaar verder… Weet je hoe het ondertussen met de vis­serij op Bin El Ouidane verder is vergaan?

 

Uiteraard was de nasmaak zeer bitter, ook voor alle medewerkers trouwens. Als je locaal met de mensen spreekt, wordt wat Marc daar plaatselijk bereikt heeft, nog steeds als ‘schier onmogelijk’ bestempeld! Uiteindelijk zag Marc het resultaat van 9 jaren hard werken ‘zomaar’ in de handen van ‘een Marokkaan’ worden gegeven. Maar, en dat typeert Marc ook weer, van opgeven was geen sprake. Hij ging op zoek naar een ander geschikt meer. Over ‘hoe de visserij daar nu momenteel gerund wordt’ wil ik mij niet uitlaten. Dat kan men uit­voerig terugvinden op de sociale media, neem ik aan. Maar er is wel iets anders aan de hand. Achteraf bleek dat nét op dat moment, juni 2016, Bin El Ouidane een zeer zware periode te verwerken kreeg. Het regende niet meer! Van juli 2016 tot en met de winter van 2017/2018 heeft het slechts nog sporadisch geregend en het waterpeil begon ongekend snel tot een zéér laag niveau te zakken. Wat ge­beurde er vervolgens? Op de ondiepere delen van het meer ontstond er poelvor­ming wat het gemakkelijk maakte voor de plaatselijke beroepsvisserij om die poelen helemaal leeg te vissen. Het water stond op een gegeven moment ongeveer 35 m beneden maximumniveau, wat maakte dat het meer nog voor slechts ongeveer 20% gevuld was en vrijwel de helft van de, normale, totale toppervlakte stond hele­maal droog. De plaatselijke beroepsvisserij bleef maar doorvissen, nu geconcentreerd op een relatief kleine oppervlakte van het meer, met alle gevolgen van dien… Kwam daar nog eens bij dat daar waar er nog wa­ter stond, de bodem bestond voornamelijk uit een dikke laag fijn sediment (blubber) dat de afgelopen 50 jaren naar de diepe­re delen van het meer was afgezakt. Als gevolg daarvan nam het water een brui­ne kleur aan en in verschillende poelen kreeg men zelfs te maken met stank en vissterfte! In het voorjaar van 2018 is het dan weer fel en veel beginnen regenen waardoor de huidige waterstand terug tot 60% is gekomen. Naar verluidt zou het vissen momenteel blijkbaar ‘moeilijk’ zijn en wordt er nog slechts sporadisch grote mooie karper gevangen. Er is wel hoop! Er worden ook wel relatief veel kleine(re) kar­pers gevangen (broed van 2018). Een meer als Bin El Ouidane zal zich op middellange termijn wel herstellen, denk ik. Tenminste, op voorwaarde dat het terug gaat regenen in normale hoeveelheden want momen­teel, winter 2018/2019 heeft het weer bijna niets geregend en dat zou wel eens de 2e catastrofe kunnen worden in zeer korte tijd! Ook hier begint men de woorden ‘changement climatique’ regelmatig te ho­ren, bang afwachten dus…

 

VBK: Juni 2016, op zoek naar een nieuw water dus?

 

Ja, en dat was sneller gezegd dan gedaan! Verschillende meren werden gezocht, be­zocht en ‘getest-bevist’. Fantastisch mooie meren gezien, maar algauw bleek dat een geschikt nieuw meer vinden geen si­necure zou worden en het werd een zeer intensieve tijd voor Marc. Niet alleen het potentieel van zo’n meer is belangrijk maar ook, het huidige visbestand, de lig­ging, toegankelijkheid, visrechten, lokale overheden, eventuele beroepsvisserij en nog zoveel dingen meer… om het tot een mogelijk succes te brengen. Marc is gaan testvissen nabij Agadir, Marrakech en op verschillende meren in de wijde omgeving van de driehoek Casablanca, Marrakech en Beni-Mellal.

 

VBK: Je hebt wel zo’n ‘nieuw’ meer gevonden?

 

Welja, na een maandje testvissen op Bar­rage Lala Takerkoust, nabij Marrakech, is Marc uiteindelijk terecht gekomen op Barrage Al Massira. Een immens groot stuwmeer van maar liefst 14.000 ha! Er is daar een mooi karperbestand aanwezig en de weinige vissers die er via MCF geweest zijn hebben er allemaal karper gevangen. De schubkarpers bleken allemaal van de zelfde bloedlijn afkomstig. Lange, smalle (in de hoogte) en brede vissen. Wij noem­den ze ‘turbo’s’ of ‘torpedo’s’. We hebben ze kunnen vangen tot zo’n 13 kg. De spiegels, minder in getale, waren ook aanwezig maar, opvallend, allen ‘aan de mage­re kant’. We vingen ze tot zo’n 10 kg. Van plaatselijke beroepsvissers (nog zo’n nega­tief gegeven voor Marc’s doeleinden) hoor­den we dat ze gevangen werden tot 20 kg, maar dat hebben wij nooit daadwerkelijk te zien gekregen! Op het water was ooit ook Tilapia uitgezet en die was massaal beginnen kweken. De plaatselijke beroeps­vissers hebben er jarenlang goed aan ver­diend, maar het volgende begon zich voor te doen: tilapia’s zijn herbivoren (planteneters), maar door de grote toe­vloed van kweek was er een tekort aan voedsel ontstaan. In het hele meer was alle ‘groen’ verdwenen. Dit was waarschijnlijk ook de reden waarom de karpers zo rela­tief mager waren. Vervolgens is de Tilapia, gaandeweg, massaal voedsel gaan zoe­ken in de bodem waardoor ze een mod­dersmaak verkregen. Tegenwoordig wordt daar elke gevangen tilapia opengesneden. Heeft ie zwart (modder) in de maag gaat ie de vuilbak in, wordt er geen modder ont­dekt dan gaat ie naar de lokale markten. Verre van ideaal allemaal om er een mooi karperwater van te maken. We vingen die tilapia ook regelmatig aan de boilie, trou­wens. Uiteindelijk bleek de logistiek nog de grootste struikelblok om deze operatie tot een goed einde te brengen. Na grote investeringen, zowel financieel als operati­oneel, werd Barrage Al Massira uiteindelijk ‘afgeschreven’ als nieuw water voor MCF.

Barrage El Massira, 14000 ha groot!
Najaar 2016 Barrage Al Massira - Tilapia (ook aan de boilie)
Amina met karpertjes van Lala Takerkoust 42

VBK: Weer op zoek naar nieuw water?

 

Zeer zeker. Barrage Al Massira wordt ge­voed door de Oum Er-Rbia rivier en zo zijn we terecht gekomen op een ander stuw­meer, op deze zelfde rivier, nl. Barrage Aït Messaoud, aan de voet van het Atlasge­bergte. Dit meer had wel het juiste poten­tieel en voldeed aan alle gewenste criteria om hiervan een fantastisch karperwater te kunnen maken. Ondertussen heeft MCF alle rechten verworven en contractueel vastgelegd. ‘Alle’ betekent in dit geval dat niemand het meer mag bevissen zonder toelating van MCF, ook geen ‘beroep vis­serij’. Het is dan ook mogelijk én de uitge­sproken ambitie van Marc om dit meer uit te bouwen tot één van de betere karperwa­ters ter wereld, zonder er een ‘commerciële janboel’ van te willen maken.

 

VBK: Hoe zat het daar met het visbestand?

 

Bij onze eerste testvisserijen bleek het zeer moeilijk om karpers van het originele be­stand gevangen te krijgen. We zagen ze, heel af en toe wel springen, maar vangen, ho maar. Het werd al snel duidelijk dat er slechts een miniem aantal karpers rond­zwommen en dat het meer een serieuze ‘boost’ kon gebruiken. Uitzettingen van karpers, voornamelijk spiegels, afkomstig van lokale Marokkaanse viskwekerijen, (zelfde bloedlijn als de karpers op BEO) werden reeds gerealiseerd in het voorjaar en najaar van 2017 en in het voorjaar van 2018. Nu al vormen deze uitzettingen sa­men met het originele karper bestand, een zeer mooi pallet van verschillende soor­ten karpers in alle gewichtsklassen. In het najaar van 2018 werd de grootste karper (schub), tot nu toe, gevangen op een ge­wicht van 24,1 kg. Van de uitzetting van het voorjaar van 2017 (spiegelkarpers tus­sen de 1,5 en 3,5 kg) werden reeds karpers terug gevangen van meer dan 18 kg. Ook worden er nu af en toe karpers van het ori­ginele bestand gevangen ‘in alle maten en kleuren’. Verrassingen zullen er zeker nog gevangen worden aangezien er nog maar weinig is gevist. Slechts een 12-tal vissers tot op heden en dat in een relatief klein gedeelte van het totale meer. Een overzicht (foto’s) van de vangsten vindt men terug op de MCF website, onder ‘latest catches’.

 

VBK: Hoe groot is het meer? Is het ver­gelijkbaar met Bin El Ouidane?

 

In vergelijking met Bin El Ouidane is Aït Messaoud helemaal een ander type water. Aït Messaoud is een prachtig stuwmeer van ongeveer 190 ha groot en ligt op een hoogte van ongeveer 500 m. (Ongeveer 10 km van Kasba Tadla en ongeveer 35 km van Beni Mellal, niet in, maar aan de voet van het Atlasgebergte). Dit stuwmeer is een zogenaamd ‘compensatie reservoir’ en is onderdeel van een serie stuwmeren op de Oum Er-Rbia rivier (de op één na grootste rivier van Marokko). De rivier vindt zijn oor­sprong op ongveer 40 km van Khénifra, in het midden-Atlasgebergte. Merkwaardig is dat deze rivier wordt gevoed door een 40- tal zoet- en zoutwaterbronnen. Van de oor­sprong van de rivier tot de monding (in de Atlantische Oceaan, bezuiden Casablanca) vindt men respectievelijk o.a. Barrage Ta­nefnite (2007), Barrage El-Hansali (2001), Barrage Aït Messaoud (2002) en Barraga Al Massira (1979 / 2e grootste van Marokko). Barrage Aït Messaoud is dus een afdam­ming van de rivier Oum-Er-Rbia (Oum Erra-biâ in het Arabisch) en is gelegen, niet in, maar juist vóór het Atlasgebergte. De leng­te van het meer, dat door MCF is gepacht bedraagt 13 km en is, gemiddeld, zo’n 150 à 200 meter breed. Dit, afhankelijk van hoe ver men van de barrage is verwijderd en ook van de waterstand. De waterstand verandert bijna continu. (Met deze barra­ge regelt men o.a. de watertoevoer aan de fosfaatmijnen die, voor Marokko, een zeer belangrijke industrie vormen en veel wa­ter nodig hebben bij het productieproces). Men kan stellen dat men het stijgen, dalen en stilstaan van het waterniveau kan on­derverdelen in drie gelijke tijdsdelen. Het waterniveau staat ongeveer 1/3 van de tijd stil en voor de rest van de tijd is het continu zachtjes aan het dalen of stijgen. Het maxi­mum niveauverschil tussen min. en max. waterniveau bedraagt ongeveer 2,5 m. De diepte is zeer variërend. Waar de rivier vroeger gelopen heeft vindt men dieptes van 5 à 13 m. Al de rest zijn plateau’s, voor­al in de binnenbochten, gevormd door de binnenboch­ten vormen de ideale stekken.

 

VBK: Je bent blijkbaar zeer op dreef en enthou­siast, Stefaan?

 

Ja, ik ben opnieuw gebeten door het pi­oniersvirus. Maar dat is nog niet alles. Doordat het meer bijna continu wordt ververst met ‘nieuw’ water is het meer uitzonderlijk rijk aan zuurstof, fauna en flora, het ganse jaar door. In de ondiepe stukken vindt men wiergroei. Het onder­waterleven is uitzonderlijk rijk aan water­vlooien, mossels, slakken… Men vindt er ook zeer veel schildpadden en zelfs zoet­waterkrabben! Uitgezette vissen kennen een onwaarschijnlijk snelle groei… On­dertussen hebben we studies te zien ge­kregen, via het Marokkaanse Staatsbos­beheer, die dit water aanduiden als één van de rijkste meren aan voedsel, fauna en flora, in Marokko.

Behalve karper, bevat het meer ook riet­voorn en een speciale bloedlijn van bar­beel. Verder vindt men er grote hoeveel­heden ‘black bass’ en zonnebaars. Geen brasem.

Wat betreft omgeving, bevindt het meer zich werkelijk ‘in the middle of nowhere’ en er gaat een adembenemende stilte van uit, enkel onderbroken door springende vissen. Het meer meandert door de heu­vels (groen van november tot april) met het Atlasgebergte op de achtergrond en kent geen extreme weer/windtoestanden en is dan ook het hele jaar door uitste­kend bevisbaar. (In de winter, heeft men meestal zo’n 20° â 23° als dagtempera­tuur, ’s nachts, net boven het vriespunt). In feite kan men stellen dat het, wat betreft temperaturen, ideaal vissen is van sept-okt t/m mei-juni. Men kan er mogelijk een lo­kale boer tegenkomen of een herder. Vlak­bij, bevindt zich een klein dorpje (zonder winkels) waar beneden aan de heuvel, het

mee­geven: boekingen beginnen vanaf € 500/ week (eten inclusief, vlucht en voer exclu­sief). Alle relevante informatie en ook fo­to’s van de vangsten kan men terugvinden op de site www.moroccocarpfishing.com

Om de rust te bewaren en om het meer niet continu maximaal te belasten en om te zorgen dat vissers elkaar niet kunnen storen/kunnen zien, worden er, tegelijker­tijd, maximaal 12 vissers toegelaten. Bij

aankomst, kan men eender welke plaats uitkiezen om te bevissen en men kan ook van plaats veranderen, indien gewenst. Er zijn het afgelopen jaar nog maar een 4-tal stekken gevormd. De rest is vrij uit te kiezen, over een lengte van meer dan 10 km! Dit, uiteraard, altijd in overleg met het plaatselijke MCF-team.

Morocco Carp Fishing wenst hierbij ieder­een alvast veel succes en karpervisgenot

toe in deze unieke omgeving!

 

VBK: bedankt Stefaan, voor deze heldere uiteen­zeting. Samen met jou zijn wij nieuwsgierig wat de toekomst nog bren­gen zal!

Ait-Messaoud

Related posts

Interview met Chris De Clercq

Interview met Arjan Uitbeijerse

Dubbel interview met Sven Hoebeeck & Stef Michiels (deel 1)