Page 12 - VBK_Magazine_98

De kop is eraf voor Foxie Mijn sensoren staan in code rood
bol uit het Dreambaits gamma van Mario De obligate koffie Het water is helder, maar van de karper is laat de klok voor even halt houden op 23
Gijbels. Omdat de watertemperatuur aan De overheerlijke geur van dampende koffie geen glimp te zien. Af en toe neemt ze een kg. Enkele ogenblikken later geef ik graag
de lage kant lijkt, voer ik slechts een gering maakt een einde aan de eerste nacht, die metertje draad, maar veel stelt het niet haar vrijheid weer. Haar silhouet verdwijnt
aantal bollen. Kleine compacte stekken trouwens en zoals verwacht geen aanbeet voor. De vis verkeert nog in wintermodus, in het glasheldere water als ze rustig de
genieten nu mijn voorkeur en partikels laat heeft opgeleverd. De zon zit verscholen zoveel is zeker. Wanneer ze voor de eerste diepte induikt. De dag kabbelt langzaam
ik achterwege. De meesten die mij ken- achter een ondoordringbaar wolkendek. Af keer voorbij zwemt en weer langzaam in voorbij, net zoals de vele bloemkoolwolken
nen, weten dat ik een bolievisser pur sang en toe een regendruppel achterlatend tot de diepte verdwijnt, moet ik even slikken. boven ons.
ben. De hengels werp ik op verschillende plots en uit het niets enkele biebjes weer- Mijn sensoren staan in code rood en mijn
afstanden en komen op verschillende diep- klinken uit mijn Delkim. Langzaam strekt hartslag voel ik schokkend in mijn keel. Fox on the run
tes te liggen. de lijn zich en voor mijn opponent het be- Grote luchtbellen vinden sierlijk hun weg De volgende ochtend is Bart aan de beurt.
Het warme avondmaal zorgt voor een eu- seft, ben ik in een logge strijd verwikkeld. naar het oppervlak, waarna ze onmiddel- Op nog geen uurtje van elkaar weet hij
forisch gevoel. We pikken nog de onder- De gevlochten lijn houdt me alert. Iedere lijk worden opgenomen in onze atmosfeer. twee vissen te strikken. De eerste, waar-
gaande zon mee en zien dat alles goed beweging, uitval of aarzeling neem ik per- Even later ligt ze schepklaar en met gul- schijnlijk de kleinste schub (4 kg) van het
staat en perfect ligt. De druk is van de ke- fect waar. Terwijl de gevlochten lijn door zige happen moet ze haar strijd staken. sop en een fraaie 16,6 kg schub. De kop
tel, eindelijk begint de vakantie. Voor we het gladde wateroppervlak snijdt, probeer Het schepnet heeft haar schubbenpatroon is eraf en vol vertrouwen zijn we in blijde
het beseffen liggen we onder de wol, enkel ik mijn tegenstander op een gecontroleer- reeds omarmd. Een geweldig gevoel maakt verwachting van wat nog komen zal, want
de maan houdt ons gezelschap. de manier dichter naar de kant te loodsen. zich meester. Haar goed gevulde lichaam her en der zien we springende karpers.
Het is duidelijk dat we de juiste stekkeu-
ze hebben gemaakt. Het hard labeur van
de eerste dag is allang vergeten. Het valt
op dat de karpers net achter onze stekken
springen. Een fenomeen dat zich steeds
herhaalt, ook al droppen we de hengels
iets verder.
In de vroege ochtend weet Bart een schub
van 14,3 kg te strikken. Het fotowerk gaat
als vanzelf en vol ongeduld wachten we
op het volgende slachtoffer. De koffie
vloeit rijkelijk en langzaam kleurt de na-
tuur op. Een rode gloed kondigt alvast een
mooie dag aan. De sporen die de vliegtui-
gen achterlaten lijken meer op verlichte
wegen en worden op deze manier extra
geaccentueerd.

Pannenkoekenbakker
Jammer doch helaas verspeelt Bart twee
vissen op rij. De vele aanwezige mossel-
tjes op de bodem zijn de boosdoener van
dienst. Zo heeft ieder voordeel ook zijn na-
deel zeker! We stellen vast dat de meeste
aanbeten komen van plaatsen waar we bij-
na geen karpers zien springen. Iets om over
na te denken. Ik hou het op de wondere
wereld die karpervissen heet.
We pikken nog een ondergaande zon mee en zien dat alles goed is
De achtergebleven wrange nasmaak van
12