VBK Magazine

81 Gedrevenvissers De winter lijkt me geen aangename periode voor vissers. Donker, koud en zelfs stormachtig zoals januari nu verloopt. Veel zin zou ik toch niet hebben om dan aan een waterkant door te brengen. Ok, die vissers zijn wel goed geëquipeerd met tent, vuurtjes of een praktisch ingerichte camionette. Maar da’s enkel voor de ‘dode momenten’. Het opzetten en afbreken, uitvaren en voeren, drillen, wegen en fotograferen gebeurt allemaal in open lucht. Ik kan me wel voorstellen dat een jonge twintiger daar nog wel tegen bestand is, maar die visser van mij wordt er toch niet jonger op. Tent opzetten bij windkracht 6, uitvaren in de gietende regen. Drillen, scheppen, wegen en fotograferen in de vrieskou. Het lijkt hem niet te deren. Is het de jarenlange ervaring en gedrevenheid die hem drijft? Want nog nooit werden zoveel waters als nu tegelijk bevist door die van mij. En ik die twintig jaar geleden dacht dat het er wel zou uitgroeien… De passie blijft, en wordt zo stillaan doorgegeven aan zoonlief die al beter met de voerbuis overweg kan dan mama ooit heeft gekunnen. En toen ik hem afgelopen week zei:“mama voert je morgen naar school”, kreeg ik als antwoord,“nee mama, voeren doen we op de visput”. Da’s duidelijk! Dus zelfs al wordt het met momenten te vermoeiend, te koud of te stormachtig, mijn visser zal het toch moeten verbijten als die jongere generatie die hier thuis rondloopt ook liever aan de waterkant wil zitten. Vissersvrouw DOOR DE OGEN VAN DeVissersvrouw